Merhaba


Altı bölümden oluşan, konuyu dağıtmadan ve ana temanın bütünlüğünü bozmadan ilerleyen, gerek kendi içinde ve gerek genel olarak bakıldığında eserin tamamında anlatımın bozulmadığı gördüğüm bir çalışmadır.

Giriş ve final bölümleri hariç, diğer bölümlerin ilk dize sonlarında kullanılan ünlem işareti ( ! ), okuyucu için bir vurgu ve anlam sağlamlığı yaratmaktadır. Ses uyumlarının gerek birkaç dize sonra, gerek hemen alt dizelerde aynı seste oluşu, şiirin sesli okunduğunda bir akıcılık yaratmaktadır.

Kısa kelimeler ve yormayan bölümlerin içinde bulunan imge ve sade anlamlar ile oluşturulan ana tema, konu seçimi oldukça yerindedir. Birkaç yerde kullanılan üç noktalar ( ... ) ise, bu bölümlerin sonunda okuyucuya kendi düşünceleri için bırakılan gizli boşluklarıdır.

Her dizenin başlangıcında yer alan kelimelerin ilk harfinin büyük oluşu, eserdeki görsel estetiği bozmakadır. İkinci bölümde kullanılan dize ve kelimelerle, şiirin finalinde değişik söylemlerle italik olarak tekrar uygulanması, yazarın kendi özgün dilini ortaya çıkartmaktadır.

Ayrıca şiirin üçüncü kıtasının üçüncü dizesinde yer alan " Ötenazi " kelimesinin bu bölümlere oranla ağır bir kelime olduğunu, akıcılığı ve doğallığı bozduğunu da söylemeden geçmek istemiyorum.


Hoşça kalın