6
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1318
Okunma
Geceydik
Karanlıklar süzülürdü, mor dudaklarımızın üstünden
Sessizliği sebep bilirdik
Kendimizi avutan yalnızlığa..
Aşığı olduğumuz şehirlerin
Eşiğinde uyurduk
Düşleri kirletip kabuslarla
Usulca, nefessiz..
Kurmalı saatlerin
Çalma çalma zamanı geldiğinde
Seslenirdi ardından yılların
Anne sesi
Çocukluğum
Kendince..
Aşkı ibadet bilirdim
Yegane inancım sabrettim
Erdim, ermişliğin kıyısına
Bu sefer yolum çığlık çığlığa..
Seyreldim
Geceye düşen mumun ışığında
Kendimi yazdım, bilmeden
Karanlık duvarların yansımalarında
Ayyaşım
Aşığım
Çok bilinmeyenli satırlarda..
Sen bana bakma
Ben durdum ama
Durmaz
Döner dünya...
İzafi..
5.0
100% (4)