Yüreğine Çivile

çok tuhaf bir adam bir çocuk parkında
kalbinin sana atışından vuruldu
ağaç dallarından kaçıştı kuşçağızlar
o sahneyi gözlerimde sakladım
alasın yüreğine çivileyesin diye
özlemin ne olduğunu


bir karabatak gibi dalardı gözlerim
seninle sevişmeye
ayakların pamuk prensesimdi
sanki hayallerimle sözleşirdim
seni beklerken özlemek mütevazileşirdi
seni sevmekten başka bir şey istemezdim
kavak ağaçlarının yaprakları rüzgarla cilveleşirdi
sesinse tipileşirdi seslenişinin karşısında duramazdım
öl desen pılımı pırtımı toplardım yeryüzünden
dahası varsa vardım hala da varım
hiçbir kış şarkılarımızı rezil etmedim inan
rüsva da etmeyeceğim
gözlerinin içiyle öpüşürken takvimlerim
üşümüş bir kedi gibi bacaklarına sürtüneceğim
okşa saçlarımı
bir daha senden başka hiçbir şeye açılmasın bakışlarım
düş yelkenlerimi yürütsün sesin
bütün perdeler açık
herkes bizim için seviyor yağmurun dinmeyen uğultusunu
panjurların arasında bir çift göz
tutunduğum kapı kolu avuçların
avuçların güvercin yuvası
yalvarırım
baharı söyleş benimle


durup durup bir kapı önüne bağlardım umutlarımı
herşeyimle seninle olmayı alıverirdim üzerime
oracıkta korkardım nedensiz kahroluşumuzdan
kanıma ekmek doğrardım
kanımda bana bir türlü söyleyemediğin
gözlerimi sevişinin tadı
gözlerimi sevmesen çığlıkları körleşirdi ormanların
evren yeni bir mevsim aranır durur
kendi derdine yanardı

gözlerimi sevmeyeceksen
karanlığıma fazlalıktır güneş
durma mavilerimi sayıkla
büyüyen bir deniz çiçeği olsun yaşamak

’eksenimsin
tavaf ediyorum gülüşlerini’

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.