savuruyor beni nicedir hırçınca bir zaman
piç doğuyor hüzünler ellerime her gece
ne zaman öfkemi kusmaya çalışsam
sahibini bulmaktan aciz yorgun uyanıyorum her güne
sabah ezanlarında yumuyorum gözlerimi
sus diyorum sus!..
duymak istemiyorum içimdeki hiç bir sesi
tan ağarmakta
düşüyor usulca bir damla daha







offf!.. başımı koyduğum yastıklar kayadan sert
çile çile yalnızlıkları düğümlüyorum
ağır ağır yol alıp ilişiyorken yanıma bunca dert
alev topu misali yatağımda dönüyorum
ne yana dönsem nereye gitsem bilmiyorum
yırtamıyorum karanlıkları çığlıklarımla
dur durak bilmeyen dalgalara kapılıyorum
bütün köşeler tutulmuş gecenin ayazında






kapat kapılarını namussuzluk yapışmadan yakana
dursun da ân kapat perdesini gecenin
ay ışığını sunarken küf kokulu odana
sağır kulaklar duymasın açlığını KADIN!..










30 temmuz 2009 ÖZLEM