Gönlüm de bir duman tütüyor,
Aşk acısının yarım kalmış ateşinden,
Sevdalar da öldü, sevenler gibi,



Namaz kılındı, sordular nasıl bilirsiniz diye,
Cevap bu dünya da aşktan çok çekti dediler,
Sevdası derindi, yarası da derince,
Yaşayamadı öldü dediler,
Bir vefasızı sevdi, bir duygusuza gönül verdi,
İşte o an tüm yaşamı alt üst oldu dediler,
Sevdası yalansızdı ama,
Sonu hüsranla bitti dediler,
Düşmanına bile sırrını verdi,
Ölümle dalga geçti dediler,
Zaten bu dünya da birisini çok sevdi,
Meleğim dedi, Azraili çıktı dediler,
Gönlüne söz geçiremedi,
Unut diyenlere gülüp geçti,
Unutamadı, unutmak istemedi dediler,
O bir şairdi, aptalca aşk şiirleri yazdı,
Sanki sevildi de, sevmekten bıkmadı dediler,
O zaten deliydi, aşık oldu iyice kafayı yedi dediler,
Sevmek suçuydu, gülmesi haram,
Hiç gülmedi, hep ağladı dediler,
Ağlamak yarasına çaremiydi,
Aşk yarası bıçak yarasından da derindi,
Bu gönül çok kan kaybetti,
Yaşamayı o da haketti ama,
Yanlış bir seçim yaptı dediler,
Sevgi diye ölümü seçti,
Kalpsiz birine, kalbini verdi,
İşte orda hayatının hatasını yaptı dediler...
Aşk’ı olaydı, ölmesi de bir başka olay,
Aşkımıza imkansızdı zaten dediler,
Mecnundan bile daha deliydi,
Ferhat gibi dağları delerdi,
Bir gülse canımı seve seve veririm derdi,
Çektiği bir zulümdu, kimse çekemezdi dediler,
Zehiri aşk şerbeti sanmıştı,
Kana kana içti dediler,
Bu genç yaşında gün yüzü görmeden,
Sararıpta soldu dediler,
Aşkı için öldü dediler...



Ve...




Bir mezar taşı diktiler başucuna,
Gelip geçen Fatiha okusun dediler...


14/07/2009
Konya