gelen geceye ayrılık zamanını işliyor yüzün

maviye uzanan ellerin düşüyor gökyüzünden

sen saksılardan kovulan her mevsim çiçeği

beklemeyi kendinde büyütüyor adın

susmak bir dili büsbütün inkar ediyor

sarıyı yapraklara yakıştırmıyor yaz

gün gazele dönüyor yollardan

yüreğini yaslayacağın ağaçları kesiyor birileri

kalk gidelim diyorsun

kışın ömrü uzun olur





bırak git diyorsun gölgeni bulutlara

boğulacağım

gözlerini kapa





nereye gitsen ananın kucağında bir çocuk

yüreğine kazdığı mezarı gözyaşlarıyla suluyor

hasretin soluğunu taşıyor sokaklara

gün göçmeye hazırlanıyor ellerinden

herkes kendi nefesinde soluyor





aptal bir gölge kendini adam sanıyor





de ki zaman

vakitsiz söylenen bir yalan

cehenneme kurbanlar arayan




ay bir geceye notaların perdesiz düşmesi gibi

titretiyor sesini

gülüşlerini kanatan bir gül uzanıyor dudaklarına

kanda boğuluyor ses

ölüm sana sığınıyor

aşkı sende vurdular gülüm

aşkı

sende

vurdular

datça
İsa İnan