Masal kapıları,
Ardına kadar açıldığında,
Gizemi çözülür masalların!
Masallar umut eker,
Küçücük yüreklere.
Yaşama sevinci verir…
Masalcı, gür ve titrek sesiyle;
“Açıl susam açıl!”diye bağırır,
Avaz avaz…

Ardına kadar açılır masal kapıları,
Kapıların arkası karanlık!
Masal kahramanları,
Pusuya yatar karanlığın içinde…
Gözlerinin korkunç parıltısı
Cehennem ateşi gibi alev alev…
Kapıların arkasında…

Açılan kapıya doğru koşar insanlar!
Mahşer yeri gibi!
Masalcının, “Kapan susam kapan”
Demesine gerek kalmadan,
Kendiliğinden kapanır masal kapıları!
Ve karanlık yutar,
Kapının ötesine geçen tüm insanları…

Açılan kapıların arkasındaki karanlık,
En sonunda masalcıyı da yutar…
Bir an sesi yankılanır
Çığlık gibi,
Gizemli karanlığın derinliklerinde!
“Açılll susammm açıllll….”
“Açıııllll susammm açıllll….”

Yarınlara,
Ne masal anlatılacak insanlar kalır,
Ne umutları,
Ne masal,
Ne de masalcı…

Masalcı,
Masal
Ve
İnsanlar,
Ve
Yarınlar,
Masal kapılarının ardında kalarak,
Masal olur,
Bir başka gezegenin insanlarına…