Dediler ki “Aşktır her şeye çare,
Aslanı yenermiş sevdalı fare!”
Dedim “Biz de gitsek olduğu yere”
Dedim de “Yol vermez dağlar” dediler…

Dedim “Sızı mıdır mevsim yazı mı?
Kral mı, prens mi, sultan kızı mı?
Derman mı, ferman mı, kalpte sızı mı?”
“Onsuz yaşanmazmış çağ’lar“ dediler…

Dedim “ Can mı, canın durduğu yer mi?
Nabızda vuruş mu, alında ter mi?
Veysel’in sazını inleten fer mi?”
“Ne varsa, onunla çağlar” dediler…

Dedim “ Şifa mıdır, acı zehir mi?
Sunanın konduğu gölde sihir mi?
Kurak bir çöl müdür, yoksa nehir mi?”
“Külünden doğmayı sağlar” dediler…

Dedim “ Ona düşen, dile düşermiş
Ferhat’lar uğruna dağı deşermiş
Ham olan yürekler, onla pişermiş”
“Geçmişte kaldı o çağlar” dediler

Dedim “Yılar boyu neden inandım?
İnanıp inanıp, boşa mı kandım!
Kerem’lik yalansa ben neden yandım?
“Kalpleri ateşsiz dağlar“ dediler

“Artık sona geldik seyrüseferde
Ne hatun kişide, ne de neferde
Bulamadık onu yokmuş bir yerde”
Diyecektim “ Deme, ağlar“ dediler


İHSAN TURHAN