soğuk bir aralık sabahına tekabül eder
hayata muhalif ilk çığlığım...

bekleyelim demiş babam
"dilini bilmediğimiz bu ülkede
uğraşmayalım yine formalitelerle
ya bu da diğerleri gibi ölürse"
-diğerleri dediği üç tane
yaşına gelememiş üç bebe-

o zamanlar /ışıksız
ıssız buralar
geceleri kurtlara mekan
hele kışın yağmur çamur
lüks pek tabii hastane falan

(bayrampaşa cezaevinin
ceza evi olduğu dönemler
daha metris’e hacet görülmemiş
zira netekim henüz teşrif etmemiş

şimdi düşünüyorum da
tanklar gezmek zorunda olmasa
asfalt için daha çook beklerdik zannımca)
...

ismim olmamış aylarca
hiçbiri kucağına almamış
alışmamak adına...
mevsim kış
alaka için güneşli günler gerekmiş
hem kız çocuğu / erkek olsa neyseymiş

bahar bayramı geçip
yaşam direncime kanaat hasıl olunca
üç kez ayşe demiş kulağıma / kör mahmut hoca

bizim sırpça’da ayşe’ye ayko denir kısaca
ikisi de dört harfli / ama daha samimiymiş

ayko yukarı / ayko aşağı geldim yedi yaşına
annem şoka girmiş kayıt esnasında
gülşen yazıyormuş kafa kağıdımda
bir yanlışlık mı var diye koşturmuş muhtara

olay şöyle gelişmiş hülasa

babam hasan amca’nın ezberlettiği cümleyi tekrarlayarak
varmış muhtarın yanına
"benim kiz dodu ismin ayşe"
"burada doğanların hepsi ya ayşe / ya fatma
gel biz bunu gülşen yapalım" denince
resmi biri ya karşısındaki
anlamasa da kafa sallamış bizimki
-muhtarımız iyi bir türk filmi izleyicisi / anladık sonra
sayesinde bir kaç türkan
belgin/ hülya da salınmış bayrampaşa varoşlarında

tamam durum çözüldü
bundan böyle gülşen olsun adın
diyeceksiniz amma
kazın ayağı öyle değil
ü harfi yok sırpça’da
ayko devam etti / kayıttan sonra da
...

okulun ilk günü
hayatımın ilk eteği
utanıyorum üryan gibi

annem güleç bir ablaya teslim etti
öğretmenimizmiş kendisi
oturduk sıralara /başladı yoklama
burda... burda...
herkes burda / ben yokum
okunmadı adım

sınıfı saydı/ tamam
"dikkatle dinleyin çocuklar
ismi okunan kalksın ayağa"
burda... burda... bir daha
off diyorum içimden/ kim bu salak yaa
gülşen deniyor ısrarla...

-ayko etekliğini çekiştiriyor
gülşen burda demiyor-
ikisi de kalkmıyor ayağa-
...

annem sıkı sıkı bir şeyler tembihliyordu yolda
dinlememişim önlük utancıyla...