Kum kuma karışır, söylenir çamur oluncaya dek

Kan kana karışır, insan ölünceye

Sakla beni silahlı devlet, çamur ve ölüm

Nerdeyse geldi, fırtınayla köklerime gaga uçları

Patlak bir sepete doldurulan bedenim

Beynim, ellerim ve göğüs kafesim savrulup

Esip koca bir bozkıra yenmek üzere parmaklarım

Hareketsizce bekleyeceğim bıldırcınlarımı

Ve sonra, onlarla

Her Cuma çıkışında, cemaatlerin koynuna girip

Çıkmayacak, günahları her biri kuş olup

Kurak bir tarla ve sarı bir Çin tanrısıyla birlikte

Soludukça haberler savurup göğe, yerdekilere güleceğim


Bileğe atılan her çizik, pansuman sayımı belirleyecek

Kolumu kaybedene dek, havralarda istavroz çıkaran

Güleç yüzlü ve sayısız bıldırcınlarla savrulup

Yeryüzüne inerek, ölülerimi aşkla sarıp beyaza

Siyaha küfredip, kahverenginin içine gömeceğim


Ah o renkler yokmu .…