Kum fırtınası esti bu sabah
Bir rüzgar savurdu eskiye ait kırıntıları
Her bir kırıntı sessizce ağladı
Gücüm yetmedi susturmaya

Topraktan sıyrıldı köklerim
İçimdeki her bir dal kurumaya yüz tuttu
Ben suladıkça toprak ekledikçe gövdemin sonuna
İnatla isyanlarda köklerim

Baktığım her yer aynaya dönüşüyor
Ne yana baksam garip bir beden
Sorgularda yorulmuş bitkin ama hala
Kumral gözlerinde umut kırıntıları gizli

Mavi sevdası siyahla aşk yapmakta
Hüzünler mavi giymiş üzerine
Alıntı değil kendi eti
Kokuşmaya yüz tutmuş düşünceler intiharda

Gölgesinde beklenmiş bir gün
Ömre bedel bir an
Yolsuz edepsiz kelimeleri içi dolu gömmeye hazır
Renklerin renksizliği isyanda

Kendini kendinde arayan bir kadın
Kumral görünen ama mavi bakan hüzünlü gözler
Kırılmış dallarından yeşiller üretiyor
Hayatın ilahi aşkını yaşamı üretiyor...