19
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
3239
Okunma

EFKARIM
Aşkını kıble bildi secdeye durdu gönül
Saçları bele değen, gözleri katran kömür
Tek çiçek seni bildi, beyhude geçti ömür
Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder.
Öyle bir tavır koydun belliydi gideceğin
Sessizce çekip gittin, yok muydu diyeceğin ?
Biçârım şimdi affet, defterden sileceğim
Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder.
Kızıp, gücenmem sana; Öfke, aşkı zedeler
Bak yarim kucağımda işte o aşkzedeler
Ne gel, ne de gör beni heder oldum ben heder
Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder.
Günün yüzü solupta "Merhaba" der ya gece
Karanlıkla başlıyor o çözümsüz bilmece
Doluyum senle dolu, dudak paysız silmece
Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder.
Zehir ki; Şişelerde mey olsada içerim
Cehennem azabıyla kavrulsa da içerim
Sönmeyen hasretinle ömre kefen biçerim
Efkârım yok sanma hiç; Efkârım keyfe keder.
O,ömrü bittiğinde kaybulup giden fil’e
Benzedi vuslatımız, bekleyişim nafile
Üflet Allahım üflet sur’unu İsrafile
Efkârım yok sanma hiç; Efkarım keyfe keder.
11 Temmuz 2009 Recep Ümit NİŞANCI
Stajyer Şair / namikcemal
T E K İ R D A Ğ
5.0
85% (11)
4.0
15% (2)