zaman hissizleşen titreyişlerini kime emanet edecek
sesin harabelere gömülürken

ve kamış, sürüklenirken kağıdın üzerinde
inadına yazmıyor
/inadına/
bu bir bitmeyecek sürgün
kıyamete dek
ipeğe dokunmuş bir kere mürekkep
alnından akan siyah teri kime emanet edecek?

alnından ter ne renk akar?


kelimesizliğimizin uçsuzlaşan kuyuları arasından bir ses
şimdi eştir sessizliğe her şiir
kör dilencilerin kara ellerine çocuklar masumiyet bırakır
devşirirler bahar yağmurlarından serinliği

kolay mıdır öylece bakakalmak bir çiçeğe uzun geceler?


../

parmaklarımızda günün yorgunluğu
bu eve dönüş işkencesinin bedelini kim ödeyecek?
sallantılı saatlerin sonunda...
kimseler bilmesin
kimseler dokunmasın masallarımıza
bunca çarpıntı sonunda...


bu bir dehliz
unutulagelmiş kim bilir ne vakitten
susuzluğuna öfkeli bir yaz serilmiş
sessiz