Karanlığa kadar bekle ,
Gece seni yakalayacak ilk çınarın gölgesinde
Dağıt saçlarını…
Rüzgarı sindir içine…
Hür kalsın benliğin ,
Sonra kuzeye döndür gözlerini…
Tepeye bak !
Bir kartal göreceksin mor tepelerin akşamlığı üzerinde ,
Geliyor…geliyor…geliyor diyeceksin .

İklimler hükmedemez bana ,
Esir alamaz şerefsizlerin sözleri ,
Ne asırlar geçtim yeryüzü doğmamıştı daha ,
Bir bakirdi arz dediğin
Bir oğlandı Nebula ,
Sonra sen doğdun ,
Dünya koydular adını
O kadar güzeldin ki hükmü yok renklerinle
Kandırdın… kanması normaldi Adem dediğin ,
Havvadan vakit yoktu algılaması belleğin ,
Sürgündü………!
İşte buydu hasret dediğin ,
Buluştular !
Asırlarca seviştiler ,
Oluştu gebelik gereğin…
Doğdun !
İnsandı doğan bebeğin…
Sadece insandı !
Bu kadar .

Ne gerek bir fazlasına , nasıl olsa biliyorsunuz ya her şeyi sözüm ona .



Serdar TUNÇLUER
Kaynak