Benim çocuk gözlerim uzakları görmüyor,
Ancak açlık tarifim kuru ekmek biliyor,
Nihayeti çeşmesi gözlerimden akarken,
Karışıyor terime katık olup yeniyor,


“ örnekleri kötüydü, iyilikler karalı “…


Kimler vardır ben gibi ufkumun ötesinde,
Ötesinde belki de daha da ötesinde,
Yüreğinde acısı atıp atıp duruyor,
Atmayıpta belki de eceline yürüyor,



“ ön yargılar yoğundu, fikri sabit kararlı “ …



Cevapları olsaydı şu kapının ardında,
Sorarmıydım kendime bir bileni yanımda,
Mümkün değil cevapsız biçare var ardında,
Nihayeti çeşmesi kaynağı da Anamda,



“ anlatılan kıssaydı, anlaşılan anlamsız “ …



Kimi zaman yıldızlar yanıp söner gecede,
Tutsak olmuş her biri göğe tutsak bir yerde,
Ay da yarım ben gibi yanlız kalmış gecede,
Korkuyordur belkide görüyordur benide,



“ basitlikler çoğalmış, zorlaşmıştı kolaylar “…



Belki Ahmet isminde yıldızların birisi,
Ay anadır belkide batan güneş kocası,
Belki dönen bir eştir kayıp giden birisi,
Sabah belki dönecek Ahmetindir Babası.



“ suskunluklar cevaptı, konuşanlar yalancı “

Serdar TUNÇLUER
Kaynak