Leylak Sevme Yorgunu

1.

sana ulaşan bir yanım olsaydı
en azından kalırdı kalbimin bir kıyısı
çöl azgınlığında bu riyakarlıkta
kendimi reddetme sabahlarımda
hep sonralara ertelenmiş
imkansızlığın açığa çıkması gibi
patikalar yorgunuyum ama dert etmiyorum
sen çıkarsın diye en olmadık bir zamanda karşıma

2.

kendimi kendimle sınıyorum hayli zamandır
yaralı oyunumda hem ebeyim hem oyuncu
yalnızım
kan köpüklü kısraklara taş çıkartırım
iz sürmekte
keskin dönemeçler ustasıyım
yorgun yüzleriyle son akşam uykularına çekilirken
bulutlar
seni alın yazım sanır kendimde ararım
yalnızlığımla sarmaş dolaş ve şapşal
kızıl kıyamet leylak sevme yorgunu
seni leylağım bildim
hangi mevsime kandın
yorulmak nedir unuttum dert etmiyorum
çünkü anımsamaktır en güzel mevsimi dudağının
çünkü sen konuşunca leylak boylu düşler bağırırdı
acılarımın dipsiz kuyularına
anımsa beni
sesli anımsa
her anımı
tatlı bir türküye dönüşsün hıçkırıklarım gün gün
bir ben olayım zil zurna tek baharın
seni leylağım bildim
toz pembe kanıma girdin
yedi renk nedir unuttum dert etmiyorum
sen açarsın diye en olmadık zamanda yanağımda

3.

iplik iplik ahmak ıslatanlar bıraktım ardımda
sensiz yağmurlarla yıpranık yüzümle
bana kendimden başka
ihanet bile edecek kimse yok yeryüzünde
kendimi kendimle sınıyorum
uyanmayarak kan rengi yemyeşil sabahlara
seni yanımda istiyorum sütten kesilmemiş bebeler gibi
ağlıyorum pespempe...ben kötülük düşünmem
başka bir rengim yok seni aramaya yakıştırdığım
bu kentin bütün kör kötürüm kuşları gibi
sığınacak bir dal arıyorum
ağzımın kenarında sarı akıtma gözlerim yumuk
leylak sevme yorgunu olduğumu kimseler bilsin istemiyorum
çünkü istisnasız uzun boylu düşlerimde ayrılıyoruz önce
çünkü bu yüzden kendimi hiçbir gerçeğe layık görmüyorum
sen yanımda olmadan açmadan hiçbir ağır aksak dalımda
hayatla boy ölçüşemiyorum leylaksın ya kalbimdeki düşte oturaklı
sana kıyamam kıyamıyorum bozulmasın toprağın rahatın
aslında seni de değil
galiba sana en uygun baharı arıyorum
benim için senden de önemli olanın senin mutluluğun olduğunu
kimseler bilsin istemiyorum
leylak sevme yorgunu olduğumu
şiir yürekli bir bahçevanım
ellerim beş vakit sözcüklü
karanlığı aydınlıklı
dili damağı bereketli
kimseler bilmesin leylak sevme yorgunu olduğumu
işim bu ben işimi seviyorum
asıl baharını bulamamış leylağımı
bahar nedir unuttum dert etmiyorum
bildiğim için leylağımın baharının kim olduğunu

’ellerim taş taş üstüne bırakmadı
saçlarını okşadığını sanmaktan
dillerim toz toprak koymadı seni sormadık
dikenlerse dikenliğiyle ezik paramparça
ayaklarımın altında dört bucağın gün/ahı
seni aramaya kıyamıyorum...’

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.