Gölgeler bıraktım ışık yok iken
Kavgalar, çileler elimde büyür
Hayat meydanında türkü söylerken
Pas tutmuş suratlar üstüme yürür

Bu nasıl yaşamdır, nasıl bir çile
Mertlik ayak altı, namert revaçta
Anlatamam sitemim gelmez ki dile
Yılanlar yol kesmiş, akrep haraçta

Hey insan, insanlar ah be insanlar
Hani eserlerin, nerede yerin
Kendini bu çağda insan sananlar
Ölenler anladı mananı senin

Yoruldum, usandım hesap yapmaktan
Bu kaçıncı mevsim küllenen mazi
Şeytan süvarisi adamcıklardan
Sen koru Allah’ım sen koru bizi

Ne kadar yaşlıyım, yorgun ve bitkin
Her şeyde cahilim bilge olsam da
Duramam ruhuma duyulunca kin
Bedenim beyninden bıçaklansa da

Dünya gurbettir bak, unutma bunu
Ey Adem’in oğlu ey Adem kızı
Ömrü un ettik de, tükettik unu
Beste yapacakken kırdık her sazı

Zaman geçmez, uyku gelmez ne çare
Ufku arşınlamak bana mı kaldı
Su dahi çalışır kaldım avare
Geceye hükmetmek bana mı kaldı

Varolmak meğerse ne kadar zormuş
Bütün sorumluluk benim üstümde
Düşünmek çilesi ateşmiş, kormuş
Yakıyor beynimi bin defa günde

Gönlüm ne bu yarda, ne o yardadır
Hiçbir güzelliğe meyletmem gayrı
Kafeste bülbülüm ahu zardadır
Rabb’ın kulluğundan düşemem ayrı

Ruhumdan farklıdır, dursa da dimdik
Beden hakikata sahip olamaz
Sevgi kalesinde açılan gedik
Demirle, betonla kapatılamaz

Akıl ermez oldu sırlar kol kola
Kolay mı imtihan, elekten geçmek
Doğmadan girmişiz bu kutlu yola
Ne zormuş “olmaz”ı “mümkün”de seçmek

Dünya ters dönüyor bu ne çılgınlık
Kayıp yıllarımı Ebed’e salın
Saçlar beyazlamış, hayal asırlık
Yaşanan mermidir, güçlü ve yalın

Kan köpük köpüktür değişir her şey
Dumanlar içinde anılarım var
Ölüm kadehtedir içilirken mey
Kolum kanadım ol, ümidime yar

Yeter artık deme, yetmiyor sözler
Karanlık kat kattır aydınlık gelmez
Pişmanlık elimde kelepçe dizer
Zaman yük getirir hiç çare vermez

Ödenir diyetler zerreye kadar
Hesaplar açılıp sorulduğu an
Oyun biter bir gün işte bu kadar
Tanrıdan dileğim sadece iman

AbsürdX (A.Uçak)