Sen ölmemeliydin
yüreğinden önce.
çaban yok hiç
ve asla olmayacağı içindir yitip gitmen.
bir yürek gerek sana,
içinde can barındıran
kavi bir süngü gibi.
gelmeseydin soru ve sorun olmazdı
hayat dediğin nedir ki zaten
esaslı bir sorudan başka.
anlam kurmak için değil mi tüm bunlar?
rüzgarın önündekl
ot kurusu gibisin.
ve ot kadar yok anlamın.
nihayetinde insan olmak var kaderde
ne büyük onur
ve bulmaca...
idrak edilmiş bir nefes
bedeldir rastgele bir ömre
işte bahtiyarlığın güzide şifresi.
ah ellerin
ne kadar yabancılaştılar sana
ayakların neden çıktı kontrolden
başkalarının iradesiyle yaşıyorsunuz bayım
şimdilerde geçmişten daha çok.
“aman sende” lerle kurnaz yolunu buldunuz
erken ihtiyarlamanın.
gözlerin sanalın hakikatinde her daim
ve iddialaşmakta ruhunla
karpuza üşüşen sinek misali.
kaç taş koydun üst üste?
ister misin öğretmemi
kazanmanın kaybederken formülünü.
gece yarısını geçince hesaplaşalım
henüz kirlenmemiş günün başlangıcında.
sıkıysa bırak gündüzleri kuşandığın cesaretini
ve yalın gel bir çıplak gibi ruhunla.
sen çık karşıma
tüm kutsal bildiğin değerler üstüne kurduğun dürüstlüğünle
ey ben!
AbsürdX