DERBEDER EMMİ -- 3 --

__________________Sararan şu ömründe, kalmadı son mecali
_____________________Gözünde hüzünlerle, bekliyordu eceli

Askere gitmek için, son kez çıkmış köyünden
Beyaz bir mendil vermiş, karaca gözlü Elif
Yoksul ölmüş babası, onur kalmış soyundan
Anası sarılınca, yüzüne değmiş zülüf

Savaş çıktığı zaman, Asya’ya götürmüşler
Oyun oynamış Coni, Memed düşmüş tuzağa
Kore’de öldü diye, haberin getirmişler
Derbeder esir olmuş, savurmuşlar uzağa

Gâvurun zindanında, perişan halde kalmış
Yedi yıl sonra dönmüş, candan aziz yurduna
Gelin olmuş sevdiği, yaban diyarda solmuş
Sevdasıyla yem olmuş, dağın taşın kurduna

Derbeder Emmi dedim; köyüne dönmedin mi?
Anam yok, Elif de yok, dönmedim oğul, dedi
Kara sevda derdiyle, gurbette sönmedin mi?
Yaradan yol gösterdi, sönmedim oğul, dedi

Tütün sardı kağıda, gözünden aktı yaşı
Yüzünde tebessümle, sevmek güzeldir, dedi
Derin bir nefes çekti, çatıldı kara kaşı
Solan sevda yaprağı, yerde gazeldir, dedi

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi