Sana güller sundum gül yanaklı yâr
Uzak iklimlerden sesim geldi mi
Aradım ben seni hep diyâr diyâr
Yoksa gönlün beni çoktan sildi mi
Sana güller sundum gül yanaklı yâr


Dünyama bir güneş gibi doğmuştun
Etrafında ben pervane gibiydim
Gökyüzümden yağmur olup yağmıştın
Artık ben de sevenlerden biriydim


Kalbime bağlanan sevgi ipiydin
Bedenimle bütünleşen bir heves
Tende tutunduğum bir can gibiydin
İçimi dolduran sonsuz bir nefes


Hayalin ruhumu acıya salar
Vurgun yemiş sandal gibi olurum
Gözlerim hep gözlerini yakalar
Nere baksam senden izler bulurum


Dünyam kapkaranlık ,zindan gibi dar
Gökyüzüm bulutla dolu yağmurlu
Işıksız bir dünya neyime yarar
Mutluluğa giden yollar çamurlu


Umutlarım boynu bükük çaresiz
En güzel çiçekler sana dargındır
Ellerim boşlukta yalnız, kimsesiz
Garip gönlüm beklemekten yorgundur


Bir fırtına koptu ve savruldum ben
Gönlüm sürgün gitti yalnızlıklara
Uzaklara baktım yoktu ki gelen
Umutlarım kaldı sonsuzluklara


Hoşuma gitmiyor böyle yaşamak
Hayattan da bir zevk alamıyorum
Ne zor bir hayale tutkulu olmak
Bu yerlerde sensiz kalamıyorum


Çık da gel ne olur, bir gün ansızın
Gönül ümidini önüne sersin
Dinmiyor içimde büyüyen sızın
Dualarım senle kabule ersin
Çık da gel ne olur, bir gün ansızın ...





..............................................................1995 , Çanakkale.. MÜRSEL DOĞAN ........