kayıp gider anılar elimizden;

cam aynadan yansıyan günde

azar azar, solar ışık

uyurla, uyanıklık arasına geçer zaman


yaşamadan atlanmış çocukluğa

giderilmez özlemlerden doğan

sonu gelmez kederlere batmış / bulanmışlıktan

döke saça bir kaçış basar geceyi

geçmişin sokağında, durmadan uğuldar boşluk


bir hicaz şarkı duyulur radyodan

tılsımına tutulduğun, geçmişteki masaldan

küllenmeye yüz tutmuş ;

anlamı ve varlığı yitirilmiş / sandığın

ne varsa dökülür ortaya

gecenin gümüşsü aydınlığına, uzanır bir yakamoz


düşsel kıyılardaki iç sesinden

birbirine dolanmış yüreklerde ,çağıldar kısa bir an

sesler, kokular, yeniden bilinmezliğe karışana dek


benim bezden bebeklerimin / bakar görmez gözleri

duyar işitmez kulakları / yürümeyen ayakları vardı

benimle gülüp ,benimle ağlardılar yalnız / bir zamanlar

hep küçük / büyüktü mutluluklarımız o zamanlar


değiştim, değişti zaman

yollara dönme cesâretim yok / kirlendi dünya

sancılı akşamlarda, kış uykusunda mehtâbım

çoğu zaman, gündüzle gece ters yüz


ben ki; bir sesin çağrısına, zıpkın gibi kulak veren

deli fişek o liseli kız !

şimdi,sabah kahvesinin dost sıcaklığında yalnız


Hâdiye Kaptan



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.