aşkım
ben ölürsem sen ölmezsen
aşkım
sen ölürsen ben ölmezsem
sakın yüz vermeyelim acıya
hiçbir şey yaşamımızdan büyük değil

pablo neruda

kan kokusuna sığınmış zavallı bir ahh
künyesinde yazılı adamdan daha da güzel kaderiyle
macerası tükenmiş hayalin peşinde yalın ayak koşuyor
düşmüşler şehrinin
bir sevenim olsa çiçeği
daha henüz yapraklarını dökmüş
say say hep aynı numara
uğraşma boşuna
bu heyecan başkasına kalsın
sürgit dalgınlık olsun yaşamın

gün ışığından sıyrılmış
ölü ten rengi bakışların
göz kapaklarının altından savrulmak için çırpındıkça
tanıdık bir öfke mesafesi kadardır günah
işlemiyorsan tertemiz kalbinin kenarlarına
denk değilsindir o gittiğin yolda
git git hep aynı muamma
yorulma boşuna
bu sevap başkasına kalsın
sürgit dalgınlık olsun yaşamın

her tekrarla savrulur insan
bilmediği uçsuz bucaksız yarınlara
zamana tutunmuştur ayrılık
hayatın kazâsında
kılmayı bilenler içindir vuslat
bilmeyenler için ezâ
yan yan hep aynı ateş
atlama boşuna
bu cehennem başkasına kalsın
sürgit dalgınlık olsun yaşamın

hayalleri damarlarına akmamış varlık için
alabildiğine yoğun duymaktayken kendini
sanrıya üşüşen düşler geçidiydi indirdiğin
durup dinledin ney/i dinledin
tanrıyı bağışla
çünkü sır çözülmedi daha
konuş konuş hep aynı mânâ
anlatma boşuna
bu aşk başkasına kalsın
sürgit dalgınlık olsun yaşamın