37
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1473
Okunma
bitmekte yavaş, yavaş, ömrümün mâcerâsı
o sükûnlu geceye, bilmem kaç nefes kaldı !
ne gençliğim geri gelir / ne de o yaşanmamış yıllar
çok gerilerde kaldı, düşler umut eskisi...
gecenin koynuna bir bir, düşerken saatlerim
artık, ayın şavkından tutuşmaz perdelerim !
çoğalamaz, vakit çok dar
tek damla kalmış yalnız, içimdeki ummandan !
siyahlar içinde, yürüyorken her gölge
o çocukluk anılarının, hülyâlı huzuru nerde ?
nasıl canlanırlar ki, soğumuş küllerinde ?
çekilen güneşiyle, sararmış çiçekleri
penceremde, solmuş günün renkleri
sönüp yüreğimde kalmış, gençliğimin gür sesi
uçamam ki yüksekten, hâlâ bir şâhin gibi !
oluk oluk düşlerden, kopardığım avuç içi kadar
nerden bakarsan bak, farklı göstermez ayna
yön değiştiremez rüzgâr
kesmez, sapı olmayan balta
kavuşamaz dağla deniz !
adsız mevsimlerde, bu son kapı artık
son oyunun, son taşları / şah ve mat !
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
5.0
100% (13)