Ön sözü yırtılmış bir roman
Ya da girişi dikenler dolu bir orman
Yüreği(m)n

Ey göğümün güneş gözlü dilberi
Merak edilen meçhulümün
Yırtılan gerçeği…

Dün gece hayalinle sarınıp
Bütün kırgınlıklarımdan arınıp
Soğuk rüzgârın içinde
Sıcak nefesini öptüm

Nefsimi talan ederken şehvetin kızgın atlıları
Yok saydım aşk adına bütün bin bir suratlıları

Yeniden dirilmenin arifesiydi gece
Işıl ışıl bir bayrama döndü
Gecenin sabahında şiire düşen her hece
Yazmaya başladığında
Hasretin kınından sıyrılan kalem
Yıkıldı vuslatı yok sayan âlem

Ol dedi, oldu
Gidişinle boşalan her yere
Gelişini müjdeleyen düşler doldu

Sevinç makamında bir şarkı
Ay maestro
Gökte en parlak yıldızsa bir kemancı
Çaldıkça çaldı…
Tam bitiyor dediğinde o kesif sancı!

Düşsel bir bayramın
Hayali arifesinde
Bir gerçeğe uyandı

İhsan yataktan düştü
Ve anladı
Hepsi bir düştü


İHSAN TURHAN