duruşun kahverengi
bütün gece düşündüm gülüşünü
belli belirsiz çıkan gamzelerini..

ayakları çıplak,
iri gözleriyle bakıyor çocuk
duruşu sefil,
rengi siyah..

haram kokan buluşları,bulmayalım biz
nefse zincir vurup,kırmayalım
bir ömür ziyan olsa da gençliğimiz
duruşumuz asil
beyaz olsun rengimiz..

kar tanelerini biriktirelim küçücük ellerde
yıpranmış satırlara yazsak da öykümüzü
değiştirmeyelim yazılan ak yazgımızı
dua ile bin kat semaya çıksak da
görmezlikten gelmeyelim kırılan kalpleri
ateşin içinde çırpınan düşleri..

duruşun gece
parlıyor gözlerine..

bilirim yüreğinde aynı yürek var
değişse de şehirler,
değişse de gündüzler
aynı yolun yolcuları
ikimizin gözlerinde de aşk var

üzeri eski
üzeri kirli,yamalı
masumca bakar güneşe çocuk
rengi ikimize inat
ebruli

felek yağmur olup,yağsa da üzerimize
bir çırpınışla silkelensek,
kurulansak geleceğimizle
O ki,
sadece O anlar bizi
unuttursa geçmişimizi
bir de sen anlasan beni
beyaz zemin üzerinde
rengi al
rengi gece
ilah-i bir bilmece
uzansak yeni düşlere
hicranın sesine tıkasak da kulaklarımızı
cumartesi ya da Pazar
en geç bir pazartesi buluşturur gözlerimizi

kıyısında/
en ücra yerlerde,
küçük bir çocuğun yüzünde ararız sevgimizi
ebruli düşlerimizi..