Güzel bir sonbaharın hüznüne boğuyorum.
Umutlarımın üstüne geceler çökmüş.
Ve zaman, bende senin sevdan olmuş bilmeden.

Sensizlik rüzgarları da çok sert esiyor içimde...

Yaşanmamışlar kentinde, tüm sokaklar çıkmaz olmuş, sebebi ; malum.
Sensizlik şarkıları çalıyor meydanlarda.
Melodileri eksik,
nota desen, zaten yok.
Çal gitsin be adam, kimin bestelediğinin hiç önemi yok.

Ağlamıyorum, sadece gözlerim isyana haykırıyor.
Öfkemi rüzgar gibi çarpamadım ya kapına..
En masum, en çocuk yanımla sana üşümüştüm…
Sen son mermisi ağzında, kükremeyi bekleyen mavzer gibiydin....
Ama unuttun...
önce, yüreğimdeki mermiyi çıkarmalıydın...

Üzgünüm,
Sana anlatamadığım beni, hiç bilemeyeceğin için.
Yeni bir güne, sisli bir pencereden bakacağın için.
Beni, sensizlik ile tanıştıran hayalim için.
Çok üzgünüm...

Serseri şiirler prensi yokluğunun karanlığında artık.
Yüreğimin en köşesine bir çentik daha atıp,
Başlangıçsız sonuçları bekliyorum..
Ama, yine, sana çok üşüyorum..