Daima, umut dolu ve açık olduğunu görmeyi becerdiğimde hayatı
Ve hatta doğum gününü özleyen bir çocuk gibi,
Uzun umutların yola haykırışlarını bekleyen bir ben gibi,
Okşandığını gördüm yüreğinin.
Geriye dönüp o anı yaşamayı istediğini gördüm.
Ne sana sevdiğimi söylediğimde,
Ne de bir elveda mektubuna döktüğün yıldızlara bakarken,
Acımasız yılların bir eylül baharına hiç bu kadar uzak baktığını görmedim.

Oysa gözlerin hiç yalan söylememişti..
Ta ki….

Bak, Saat bahara çeyrek kaldı,
Kapattığım kapının ardına verdim kendimi.
Ne gecesi belliydi ,ne de gündüzü.
Ne renkleri güne durdu ne de güneşi sabaha çıktı

Ve ben... İşte o zaman bahar dedim.

O gün, gözlerimde bir ateş yaktım.
Parmaklarım el tutamaz halde, avuçlarım büzüşük...
umudun yolu,
Yüreğimin ışıltısı,
Ve zuladaki bir şişe rakı,
Bir de kendimi aşk sanarken,
o kentin ışıklarına, rengârenk kokular sürdüm.

Bir resim çizdim karanlığa,
Kısık hecelerle bütün hislerim yarım kalmasın diye
bir sevda gördüm gözlerinde,
Ne, baharı çağıran, ne de kış isteyen.

İşte ben o zaman bahar dedim.

9 kasım 2008