Kalbim Pasifik’te bulanmış Mariana çukuru sanki
Saplanıp kalmış tahammülsüzce...


güneş doğuyordu mecburen
ve yine azıksız
oysaki az önce gözlerimdeydi...

ne kervanlar tüketti özgürken
mavi gözlerimin yorgunluğuyla neşeli ömrüm....

bilmeliydim aslında en baştan sabır ibresini
ve bir daha koşmak isteyemeceğimi
demirlerin oyuk izi açık veriyordu sırtımda
nefsimi törpülercesine...

Çetrefil yolculuğumu rüyamda gördüm...
her adım daha düştüğümde yeryüzüne
bir dirildim....
bir öldüm....

Kalbim Pasifikleri aşmış Mariana çukuru sanki
Boy vermiş sorgusuzca....

gülüşlerimiz geldikçe aklıma en içten
su içmek gibi çıkarsız
halbuki az önce dudaklarımdaydı....

sessiz kalmalıydım sen konuşurken
nefes alamadım gökyüzünden
bir soludum...
bir boğuldum...




ne süngüler eritti hapsindeyken
bir mahpus türküsüyle biçare ömrüm....


( İBRAHİM YALÇIN )

Merve Yeğin’e itafen...