Ey şairler!
Kalemleriyle sevgiyi anlatanlar
Yürekleriyle acılardan sevgiler damıtanlar

Desem ki, çaldılar yüreğimi
Kırdılar kalemimi
Sürgünlerde benim ilhamım
Hadi son şiirimi sizler tamamlayın

Bilirim zengindir gönülleriniz
Bilirim hep birbirimize benzeriz
Ateşler düşer de yüreğimize
Bir ah demeyiz.

Bazen gözyaşı damlar kalemimizde
Bazen çiy tanesi oluruz gülün üstünde
Bazen bir gülümseme küçük bir çocuğun gözlerinde
Ya da bir sevda masalı,
Yaşlanmış bir çiftin genç kalmış sevgisinde
İşte bizler, şair yüreğimizle yaşarız, şairliğin de ötesinde

Ha ben, ha siz, ne fark eder ki
Birimiz aşk deriz, bir diğerimiz sevda
Birimiz Hakk deriz, bir diğerimiz Mevla
Ha ben yazmışım ha siz
Yolumuz hep sevgi yolu!
Anlattığımız hep aynı değil mi nasılsa?

Varsın vefasızlar beni benden çalsın
Varsın vefasızlar kalemimi kırsın
Varsın ilhamım sürgün edilsin
Yaksınlar tüm bedenimi ama
Ruhum şiirlerinizde dirilsin.

Dedim ya, nasılsa her şair ben, her şair beni yazıyor
Kafama sıksalar ne fark eder,
Ya da karanlık yüreklerinde beni pusulasalar.
Benden alacakları sadece bir beden.
Hala yaşamıyor mu? Benim gibi binlerce ölen!
Bilmezler mi?
Benim yüreğim şairlerde yaşıyor!
Yüreğimdeki her duyguyu…
Binlerce şair taşıyor!
Hala bir ışık var uzaklarda.
Yalnız gönül gözüyle bakanlar görüyor.
Işıklar sadece vefasızların yüreğinde sönüyor.



Sunu

Gecenin orta yerinde, bir ışık görürüm uzaklarda
Yüreğim hisseder, bir şair var orada, bir şaire var orada
Kalemi elinde, yüreği yüreğimde, yüreğim yüreğinde
Hüznünü geceye ortak etmiş, gözlerinde bir damla yaş
Yazıyor, beni, seni, onu ve bir yıldız kayıyor sonrasında usulca
Lakin gökyüzü hala ışıl, ışıl ve hala bir ışık var uzaklarda


İHSAN TURHAN