İşte, hayatımın tüm güzelliklerini buradan yazmaya başlamıştım.
Bir kalemin bir kağıda anlattığı sevgi kubbesinde.

Önceleri yüreğime sığdırdım seni.
Ve orası satırlarıma ilk düştüğün yer oldu,
sana ilk merhaba dediğim yer.
Kaderime düşüp üşümüşlüğümü örttüğün yerdi orası.
Canımı avuçladığın yer yani.
Senden önce gelen senin sevgindi tanıştığım,
Senden sonra seni yaşadığım,
O yerdeyim artık...
Sakın dokunma...
Orası ....Aşk..

Yüzümde çizik çizik aşkları yaşadığım,
Haykırdığım,
Karanlıklara gömüldüğüm,
Bir hiçliğe ağladığım,
Gökkuşağı tadındaki yankılı gözlerine üşüdüğüm,
Gecenin düştüğü, gündüzlerin azaldığı,
İçimden sökülen her kelimenin, pamuk ellerinde eridiği,
Karakalemin her seferinde sana isabet ettiği,
Hem de duvarlarına çarpa, çarpa...
Her kelimende,
Her imgede ve her cümlende kaybolduğum,
Bir aşkın, bir aşka susadığı gibi,,
Avaz, avaz sana susadığım..
O yerdeyim artık...
Sakın dokunma..
Orası... Aşk...

Keşke deli bir yağmur olsam...
Sen de bulutların su perisi...
Ve hatta beni hiç durduramasan.
Elimi tuttuğun o sıcacık karlı şehrine uçabilsem.
Yüreğine yani, orada olabilsem...
Ne sen benim şehrimdesin... ne de ben senin.
Gökyüzü mü üzerimizde olan,
Aynı hava mı ciğerlerimize dolan...
Sen varsın aslında...burada benimlesin...
kalbimde, aklımda, ruhumdasın...
Yani en sağlam yerlerdesin...
Ve... sakın dokunma…
Orası …Aşk...