Asıl’ım sanırken surette gitti
Dermansız dizimle kaldım baş başa
Ne ettiyse bana şu nefsim etti
Aynada yüzümle kaldım baş başa

Yaza sıcak deyip, sitem ederken
Güz geldi yapraklar döküldü erken
Kıymet bilmeyince elimde varken
Yetmeyen azımla kaldım baş başa

Varken görmeyince çok değerini
Sırtıma yükledim yok eğerini
İzanı, mizanı, bırak ferini
Görmeyen gözümle kaldım baş başa

Dünlerin içinde günü ararken
Beşer yarınlara hayal kurarken
Mızrapla tellerden hesap sorarken
Çalmayan sazımla kaldım baş başa

Dünyada sanırdım en güzel ben’dim
Yaşlandım yıkıldı bak gençlik bent’im
Beşeri böbürle kendimi yendim
Sonunda nazımla kaldım baş başa

Anladım herşeyi alıp vereni
Alttaki toprağı üste sereni
Lakin çoktan çaldı bitiş sireni
Taşımda yazımla kaldım baş başa

Geldiğim o yere döndüm sonunda
Bilinçsiz ateşken söndüm sonunda
Gerçek ateş ile yandım sonunda
Nihayet özümle kaldım baş başa

İHSAN TURHAN