Tütün kokusu sarmış yüreğimin bütün odalarını
Nikotin parmağımı iki yandan kuşatmış
Taşlarını sayarak yürüdüğüm uzun kaldırım
"bama lan üzerime!"der gibi süzüyor beni

Başım dönüyor anne...
Hastalıktan değil,kavruk güneşin ışıklarından da değil,
Yalnızlıktan anne,
Artık yanıma dost bildiğim afilli yalnızlıktan...

Karanklıkta kalmışım anne...
Korkudan değil,ışıksızlıktan da değil,
Çaresizlikten anne,
Artık hiçbir zaman değiştiremeyeceğim çaresizlikten...

Üzerime üzerime geliyor ,
Tek göz odamın gözüme karanlık görünen pembe duvarları,
Açamıyorum kapıları,gelemiyorum yanına
Sersefilliğin çelik iğneli hınçları boynuma geçirilmiş
Prangalar vurulmuş ayak bileklerime
Yüreğim git desede,kaç desede
Dermanı kalmamış aciz bedenimin
"Dur gitme"diye fısıldıyor kulaklarıma

Dudaklarım lal olmuş...ne çare
Yüreğim isyan türküleri çığırıyor yalnızlığa,
Gözlerim ama olmuş...ne çare
Ben sizi kurtulamadığım kabuslarda görüyorum anne

Şah damarımda kıpırtılar var...
Kanım kaynıyor fokur fokur anne
Duramıyorum yerimde
Kırıp geçiyorum etrafımı
Ama olmuyor....olmuyor anne

Gücümün yettiği kadar,sesimin çıktığı kadar
Avaz avaz bağırıyorum son nefesimde;
"KURTAR BENİ...KARANLIKTA KALMIŞIM ANNEEEE..."