2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1027
Okunma
"Ebû Zerr" der susarım..
O "Nun Yalnızlığı"na,
O’nun "KRAL ÇIPLAK ULAN!" deyişine...
Susarım kana kana,
Lakin susmam.
Zira kral çıplak!
Bu bakış bu iç çekiş,
Çıplakların arasında niyeyse utanıyor oluşuma.
Sonra "sabır" der, susarım.
Sabreden derviş yok.
Sabreden derviş oluyor burada...
Onuda deviriyorlar, çıplaklar.
Sürüyorlar bir vahaya.
Ebû Zerr der, susarım.
Ondan ala derviş de yok.
Yalnız da...
Abdüssamed Gedik
14.01.17
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz