Pabuçlarımı ters giymeyeli ne kadar olmuş biliyor musun?
Annem elimden tutup da
okul bahçesine kadar eşlik etmeyeli...
Birşeylere saf ve temiz duygularla
Anlamlarını dahi bilmeden üstelik küfretmeyeli,
Ne çok zaman geçmiş!
Düşüp dizlerimi yardığım,
Hıçkıra hıçkıra ağladığım günler çok geride şimdi.
Ekmek arası sindirdiğim domates peynirden eser yok,
Bir sohbet arasında dahi yeri yok geçmişin...
Okuyup da inandığım masallar hala gerçek olmadı,
Çok yıldız kaydı,çok dilek tuttum
Dua etmeyi de öğrendim sonra ama sanırım kabul olmadı!
Arkadaşlarım büyüdüler,ben büyüdüm
Dünya büyüdü de;
Umut hep küçük kaldı...

Akşam ezanıyla istemeye istemeye eve döndüğümüz,
Sofrada neyin olup neyin olmadığının
önemli olmadığı günleri ardımda bıraktım,çok uzun zaman önce...
Ana haber bültenlerini reklamlarla eşdeğer tuttuğumuz,
Komşuların oturmalara gelirken getirdiği
Ucuz bisküvileri çaya banmanın zevkten dört köşe ettiği akşamlar öyle uzak ki!
Hele hele aşkı,
sınıfın en güzel kızının yanaklarındaki pembelik sandığım günler...
Teneffüs zilinin coşkusuna kendimizi kaptırıp
Beden eğitimi derslerini iple çektiğimiz çarşambalar,perşembeler.
Sıraların altını üstüne getirip,
Altı üstü bir iki not yüksek almak için
Sarfettiğimiz çabayı düşünüyorum,
Kendi kendime gülüyorum...

Topu aşağı mahalleye kaçıp
Kim getirecek kavgasına düştüğümüz,
Bir misket için on gazoz kapağı biriktirdiğimiz
o çocuk saatler silinip gittiler işte!
Öyle özledim ki o günleri,
Sırf bu yüzden pabuçlarımı ters giydim bugün
Biraz tuhaf oldu,
Gören güldü,kimbilir neler söyledi.
Biraz yalpaladım,
Anneme baktım serzenişte.
Ve biliyor musun?
Ne olursa olsun ve kim ne derse desin
Çok güzelmiş be!


İçinde ki çocuğu ve çocukluk özlemini asla yitirmeyen herkese selam olsun...