doğmamış şiirlerin sancısı vuruyor göz kapaklarına şairin
parmak uçları kıskandırıyor körleri
kulaklarında keman sesi, küçük ev
ve herkesi korkutan gölgesi büyüklüğünün
adımlarında yollar yıl olur
ki kördüğüm vakitlerde onulmaz yaraları olur yağmurlarının




şehrin kalabalık meydanlarında
bitmeyen adımlara sonsuz cümleler
kuraktır, ıssızdır imgenin yetişemediği yer




kadınların ve çocukların sığındığı saçak altları
çıldırtır ellerinde balon satıcıları
hep bir şımarık ağlayış
hep şımarık bir terennüm
sonra, boğaz sırtları




inceliyor bu hengamede /gönlüm/
güvercin nâlesi sabah ışıklarında
___ki kördüğüm vakitlerde onulmaz yaraları olur yağmurların
/sokak arkalarında/
sana cumbalı bir hikaye anlatayım
gecesi olmayan zamanlardan
saat tıkırtıları
kibritçi kızın son ağıtları
yüreğimde kor
ki kördüğümdür yağmurlar rüzgarlarına şimalin
açmaya meylederken zambaklar





şiirin son dizesini okurken mona rosa
bileklerine akın ederken kan
karanlık, tutarsız, karmaşık
bir an


.../..