Gün batım saatleri...
Örtülmüş sakız örtü ,tozlu masalara
Tabureler dizilmiş Arnavutköy’ ün arnavut kaldırımlarına
Sokak kedileri zıplar tabağındaki peynirine kavununa
Bir duble var önünde o sana bakar sen ona

Düşünce almıştır aklını kesmez hesabı erken
Hayat sürüverir sen tam vakti doldu derken
Kuşlara bakarsın güneşe ve bir de denize
Hayat dediğin nedir,pek muzip bir hadise
Dur dedikçe giden, gittikçe de kendini es’leten
Hayat laftan anlamayan 15inde bir kokot
Cibresi yüzüne yamalanmış cila tutmayan bir deri parçası
Tüketilen son hayatî barutla olur hayat bir tür boykot
Vah halimize , halimiz parelenmiş yüreklerin yarası

Koy üstad koy bi duble daha
Kaç kadeh de dokunulur benim aciz hicranıma
Yakamızda bir yılan - âmâ’ymışız yıllardır
Hayat dediğin dördüncü yaprağı epeydir telef sapsız bir yonca.

Gözde Okyay