Damla damla akar sözcükler sessizliği yararcasına
Her adım koca bir cümlenin kelimesi olma uğruna
Güze yaslanmış ağaçta kalan son yaprağı da
Esip kavurma bırak ağacında taze kalsın

İnci inci dökülürken soğan kabukları
Ahşap kokusunda yanan alevler çıkmazında kayıp biri kaldı
Tohumlarının zincirinden kopmuş papatyalarım gibi
Açma ,açtırma içimdeki küskün orkideleri

Telvesi elinden kaçmış,aşkımızın dibine
Sonunda simsiyah koskoca bir hare
Bekler avuçları okşana okşana
Yıkık birinin içi
Pare
Pare...

Sabit bakmakla yetinir okyanusun gündeliğine
Ne dalgası kıpırdattı oysa onu yerinden
Mavinin her tonuyla derin hazlar senfonisinde sevişirken
Neydi o çırçıplak yosunu apansız ayaküstü giydiren...

Sevinçler ve kederler salkımını ufacık bir çöp tutmakta
Koca umutlar sessiz gözlerle çöpe bakmakta
Biri, inkar savaşında galip kendini üzüm sanmakta
Acınacak haline heyhat gülüyor...

Harflerle boğuşuyor mektubum,inadına silinerek
Kırgınlığını hafif seyredip,hafif gizleyerek
Çınlata çınlata eski yağmurların kulaklarını
Kararıyor gözleri ta ki bulutlanana dek...

Gözde Okyay