2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1135
Okunma
Esmer gözlü bebekler okşuyor saçlarımı,
tufanmıyım ağrının tepesine çöken...
Kalbimde acı emaneti sensizliğin,
dilimde kilit,içimde yitiş,ve yetim bir kayboluş viran şehrimde...
Medineden gelen dilenci olsaydım,
dilenseydim mutluluğu...
Kirpiklerim ıslanmazdı bu kadar belkide,
bu kadar yorulmazdı omuzlarım...
Dinle beni herşeyimi çalan hain zaman,kahpe hayat,
telaşlıyım zerre kadarın boşa gitse...
Hep sükutlarım altın kafeste,
ben seni bir türlü çözemiyorum...
Engin satırlara sakladı gerçeğini,
kimse bilmedi yardan ne çektiğini,
acıyla köz oldu ihtiyarladı bedeni,
hergün biraz daha eriyip gidiyor bilinmeze,
dili hasret kaldı acıdan söylenmeze,
bu yazı ibret olsun kaderini beğenmeze,
hayat güze,bayat söze,kalpsiz yüze...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz