35
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1670
Okunma

Bir gün baktığım pencereden,
Tesadüfen gördüm seni.
Aramızda mesafeler vardı,yollar vardı.
Aşılması zor çaresizliklerimiz vardı.
DİRENDİK…
Olmaz dedik…
Gönül bu ferman dinlemedi.
Uzaktan uzağa
Önce gözler, sonra gönüller,birbirini sevdi.
Yok oldu mesafeler ,bir tebessümle dertler eridi.
Bütün çaresizliklere inat yürekler birbirini sevdi.
Her sabah açılan bu pencereden
Güneşe inat ,sen girdin odama sımsıcak.
Gelişinle karanlıklar bitti,kışlar bahara döndü.
Bülbüller şakıdı,dertler dindi,yüzler güldü.
Güneşle gelen, güneşin batışı ile geriye döndü.
Akşam olup, pencereler kapanınca,
Dönerim ben gene odamın,o soğuk yalnızlığına.
O yüzden düşmanım ben gecelere.
Günebakan,çiğdem çiçekleri gibi,
Pencereye dönerek yüzümü hep,
Sabahı beklerim…Sabah olsun isterim.
ESMİZE 8//5/2009 İZMİR
5.0
100% (1)