1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
905
Okunma
Yorgun sesiyle bir kuş
Kuytu ormanında
Titriyor yalnızlık korkusuyla
Varlığını geceye rehin bırakmış
Diyor ki bana
İçimi ısıtan sözler bul
Şehzâdem ormanda kaybolmuş
Şimdi ben ne söylerim lâleye
Ey âvâre bulut
Nerededir gün ışığı
Ne zaman sabah olacak
Ne zaman yağacak yağmur
Ey yolcu bana künyemi oku
Kolum kanadım kırık
Çığlığım ol yosunlu sularda
Kurşunun kokusunu alıyorum
Ölümümle başlayacak hayat
Puslu bir sabahta
Ben ki bu bahçelerin
En son sesiyim bir daha duyulmayacak
Unutma gözlerimi
Geldim ve gidiyorum işte
Bırakarak yeni doğmuş çocuklara
O güzelim maviliği
Dallarında sükût olan bahçede
İşte ben orda mâsum yüzümle
Avcılardan ve ölümden bîhaber
Bedenim kaybolsa da
Yaşayacağım kaftan rengimle
Sulara bakıp sonsuza kadar
Mustafa ÖZÇELİK
Cevap Yaz