1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1020
Okunma
Yol uzun yorgun yolcu
İçinde dünyanın bütün çölleri
Yitik bir düş görür Mecnun
Aralıksız süren gecede
Hâlâ dünyaya küskündür yüreği
Kırılgan menekşeler ise içinde
Leyla renginde açar
Hep bir baharı özler gözleri
Bir çift sarmaşığa hayran kalarak
Umudu yüreğinde büyütür
Gecesine düşen bir su sesiyle
Çoğaltır toprağın neşesini
Güneşin rengine kanarak
Avuçlarında açan güllere bakıp
Yeni bir sabaha tutunur
Bağışlar ayrılığın sarı rengini
Yorgunluğunu dağlara bırakıp
Hür kanatlarıyla bir kartal gibi
Hüznünden şelâleler akıtarak
Mustafa ÖZÇELİK