Ellerim yüzüne dokunmayalı
Isıtamadım hâlâ
Zemherinin koynunda
Uyuyan yüreğimi,
Çekip kollarından çıkaramadım
Susmanın ücrasını
Yurt edinen dilimi

Senin yokluğundan beri
Gören gözüm
Tutan elim
Bedenime suçtular
Tenimin arazisine yasak aşklar
Gece kondular
Gündüz uçtular

Ömrümün kocaman yamasıdır ah
hiç bitmeyen savaşım
Seni soframda aşım
Düşünen başım gibi
Taşıdım hep saklımda

Dinmeyen bir yağmurda
Islanır gibi durmadan
Yüzüme sürdüm durdum
Tütün kokan ellerimi
Bu ellerle dokunmuştum
Yosun kokan saçlarına

Bildiğim tüm türküleri
Çağırdım sazımın tellerine
Yoksa sızımın selleri
Beni boğacak

Veda sözlerinden sonra
Yüzün eğiliyordu
Hoşçakal diyerek
Yüzüme doğru
Kirpiklerin dokunurken
Ölmüşüm
Ah ne çok ölmüşüm ben
Senin haberin yok

Çıkıp geleceğini bilsem
Yıllar öncesinde kaldığın yerden
Gözümü kırpmadan veda ederdim
Bu sözcük sanatına
Satardım üstelik bütün şiirlerimi
Bir şişe kırmızı şarap
Ve saksıda fesleğen fiyatına.

Barış Çelimli