Hani, içinde yazılanların bir öneminin olmadığı,
ve katlayınca kağıdı ikiye, bir çırpıda unutulan bir şiir gibi...
Ben, senin için, sonuna dek okunmayan bir şiirin, ilk dizesiyim,
Değilmi ?
Oysa, giderken uzaklara,
bilmeyerek içimde bir uçurum bıraktım mavi şehrimde.
Geçmiş, gelecek, silindi bir anda,
hep gördüğüm tek an ...öldüren ..Şimdi...y di
Uzaklaşırken bu limandan, yanımdaki tek şey ise,
Yarınım da sona erecek dünümdü.

Sen gurbette bıraktığım şehir.
Bilemedin özleminin nasıl tüttüğünü, göremedin..göremezdin..

Yani, fırtına ne yandan eserse,
Adını seslendiriyorum dilimde.
Seziyorum karanlık ışığını erkekliğin.
Bir çocuğun zihninde, ne kadar düş varsa o kadar hayal etmişken seni,
Benimde hayal kurabileceğimi kabul etmeliydin,
Sana, bütün hayallerimde yer vermişken...

Ben aşkın bitmeyen rüzgarı,
Sen ise sevdanın yalancı baharı.

Gece gülüm, ay sevdam, güneş bakışlım.
Görme sevdamı, bırak kalsın mahcup kelimelerimde sensizliğim.
Bırak uçsun özlemine olan terk edilişim.
Bırak selamım olsun aşkıma merhabalarım.
Bırak kalsın, !!! alma artık o anılarını benden..
Emanetimi de iyi sakla, çeyiz sandığında,
açma, bakma, tertemiz kalsın saf ve bedensiz..
Bir gün, sende döküp gideceksin bulutları kirpiğine,... ani ve zamansız..

Ve ben, sessiz tepelerde, yıldızlara yakın,
O mavi göklü, sensiz, düş sarayımda,
Sana susuz,
sana yoksun,
sana sonsuz akşamlarda, şiirlerine yenilerini ekleyeceğim.
Bilmiyorum... neyi tamamlar ki sözcükler, neye eklenir kelimeler,

Yani...
bendeki seni anlatamaz bu şiirler.