Karanlığa bırakmasaydın yokluğunla
Mecnun’un çölleri aşardı Leyla
Çöller bile acırken halime
Sen arkana dönüp bakmadın bile
Gittiğin gün yüreğimi ışıksız bıraktın ya
Ben kaldığım karanlıklarda
Ölümün içine yıkıldım Leyla

Şimdi geri döndün ama
Ardında bıraktığın cenaze küllerle kaplandı
Bir zamanlar senin için çarpan kalbime
Umursamazlığın hançer gibi saplandı
İşte o gün Mecnun orada öldü Leyla
Mecnun orada öldü

Gözlerimde güneş kayboldu sen gidince
Meçhule düştü çaresizliğimin çığlığı
Bir gül ağladı küçücük yüreğimde
Gizli gözyaşları ile
Sen umursamadın ve gittin
Hem de öleceğimi bile bile

Hasret hoyrattı
Hasret gaddar
Keskin bir bıçak gibi
Önce direncimi
Sonra mavi gökyüzümü biçti
Kan damladı bulutlardan
Gördüm ama saramadım yaralarını
Nefes alamadı gökkuşakları
Birer birer öldüler hepsi
Ben öldüm Leyla


Yıkılmaz dağların çığlığı
Yıkılmanın çaresizliğinde siyaha döndü
Aşkta bir mahşer varsa eğer
O da gittiğin gündü
Zamanlar durdu
Her an binlerce acı doğurdu
Dünlerim yarınlarımı vurdu
Sensizliğin hükmündeydi her şey
Aşkın kanat sesleri sustu
Gelincikler öldü
Ölümün senfonisi düştü
Bütün güllerin goncasına
Cehennem gibi bir ateşin ortasında
Aşk üşüdü
Aşk dondu
Aşk öldü Leyla

Çaresizlik hoyrat
Çaresizlik gaddardı
Renkler yarış ettikçe düşlerimde
Siyah kazandı her seferinde
Kaybettikçe gökkuşakları
Birer birer soldu vuslatın başakları

Oysa ben o çığlığı bekledim hep
Uykusuz gecelerin sensiz sessizliğinde
Hüzün duvarını yıkacak
Cesur bir sevdaya yakışır o cesur haykırışı
Ferhat’ın bileği
Kerem’in yanan yüreği
Mecnun’un çöllerine umut olacak o cesur haykırışı
Sen sustun Leyla, sen sustun

Aslı ve Şirin,
Zühre ve Leyla adına
Ve bütün efsane aşklar adına
Sen sustun o gün
Sustu umudun dilleri
Gömdün inandığım bütün aşkları

Neden Leyla neden?
“Vazgeçmek bu kadar kolay mı?” diye
Çığlık çığlığa haykırmıştım oysa ben
Sen ardına dönüp bakmayınca

Mecnun
O gün orada öldü Leyla

İHSAN TURHAN