-I-

Bir veda şiiri yazacağım bu gece
senden kalan son şairliğimle
İstanbul da devr-i lale
ve biz ayrıldık
ıhlamur çiçeklenen bir sokakta

hazan benim ta içimde
soldu bütün yapraklar benim mevsimimde
umut büyüktür gök kadar büyüktür hemde
ama biz yıldızları da tükettik
şair öldüren bir akşamda

seher bekleyen bülbül misali gecede
çaresiz zer tutar oldum
sanki dünyanın her yanı Beyda
aşk-ı hicran ile kavruldum.

-II-

ben sana olduysam candade
suç muydu bilmedin kıymet
engel olmaz aşk denen şeyde
yeter mi sevgiye bu mazeret

sevmeyecektin madem neden başladık
oyun mu ki bu adına aşk dedik
seni bilmem biz adamca sevdik
sevdikde değer miydin bilemem
bir daha kimseyi sevemem
............... değil bu veda sana
............................aşk-ı veda
...............................bir şairin ölüm fermanına son sözü

-III-


bir şair öldü gördünüz mü?
beklerken umutsuz bir sevdayı
çelme takılmış kahrolası gururu
tükürüğe boğulmuşcasına avuçlarında
.....gözleri geceye alışmışken
............gün olunca görmezmiş
.............gün olunca sadece severmiş çünkü
..........................gece sevgisini yaşarmış
...................ve ayrılk vurduğunda kapısına
...................güneşle körebe oynarmış
...................gün olunca göremezmiş
.................yanlızlığına dönermiş
.............gecenin koynuna uzanıp
...dökermiş şarjöründen satırların
şairler gece yaşar gece ölürmüş..............

-IV-

ayrılığı anlamazdım ilk zamanlar
gayet hoştu aşk-ı meşk
ve devranı döndüren dünya
vurunca buz gibi yüzüme ayrılığı
öldüm.......
kimsenin uyumadığı bir gecede uyuyarak..
ve anladım
ayrılığı sadece ölüler bilir.......


-V-

dönüp duruyor kuşlar semada
bakınıp da derya ya
anlam katıyorum bu ayrılığa
bitti bitmesine biliyorum da
içimde çırpınıyor sanki kanat sesi
kanatıyor..........
dilimden dökülmedi ya yüzüne karşı
ruhumda hala sürüyor işkencesi
ardı ardına vurdukça kırbacı
yükselip deliyor arşı had’a
diyemedim ya sana elvada
tam ortasına yüreğimin
yare-i hicran...

-VI-

sen uyurken öleceğim bu gece
bir şairi asacağım satırlara
kalemi saplayıp yüreğime
şairce öleceğim sabahsız bir gecede

-VII-

uykusunu bölüp gecenin
deldim delinmez karanlıkları
ve ben ilk sevdamın kahpe gülüşünde anladım
unutulmaz denen ayrılıkları

vakit benim vaktim
gecedir artık zaman
bir kalem alıpta dilimden
yüreğimden haykırdım bu gece
vakit benim vaktim
ayrılıktır artık zaman
ben bir huri nin kahpeliğine aldandım....

-VIII-

bir gün bir güzel
cennetten sıkılmış
demiş ki
’ göreyim şu cehennemi göreyim ki benim için kimler yakılmış’

-IX-

ben seni hiç bilmeden sevdim
hiç tutmadan elini
konuşmasan dursan yanımda
ve öylece bitse ömrüm
razıydım...
boşa demezler şaire deli
ve kimse bilmez
şairi deli eden güzeli....

-X-

unutulmaza inanan biriydim
öyle büyüktü aşk benim için
çizgisi yoktu
her biri birinden büyüktü
belkide ben hala masallarda kaldım
mecnunu kerem i hep var sandım
ve ben bir gece
sırf bunun için uyandım

yarın sabah baktığımda güneşe
seni unutmuş olacağım
.......................ve bu kez gözlerimi açacağım
.........................yansada geceden bitap haliyle
...........................bağırıp ben ölmedim daha! ! ! !
..........bu bir şairin son sözü
..............çaresiz satırlarda
.....................ben seni unutup öleceğim
..............................
...... ve bu bir veda
...sana
dilimden dökülmesede
...bu bir veda geceye
..bu aşka veda bu gece
. bir şair öldü gördünüz mü?
yarınlarda bir yerde

Bünyamin Demirci