GÜLÜŞÜN HÜZÜNDÜR GÖZLERİMDE

işledim bir oya işler gibi düşlerimi
gülüşünü yitirmiş sokaklarda
aradım yitik anılarımı

akşam elimde buğusu tüten ekmeklerle geldim
saf umut dolu sevgimi katık edesin diye yüreğine
dizlerinin dibine oturdum
hüznün türküsü dilimde

dağınıktı saçların
yağmurlardan üşüyordu ellerin
usulcacık örttüm battaniyeyi üstüne
buğulandı gözlerin
titrek rüzgarların
perdesinde

içten içe ağladım
derin bir sızı gibi

sigaram hep yanıyor,
kül tablasında çoğul yalnızlık
demli çayın buğusu,
odamın serinliğini ısıtıyor

gece çöktü
sokaklarda tek tük insanlar
havada yağmur basıncı
gökte yıldız yok
bombalar altında insanlar
içimde kanayan yara
-insanın insana zulmü-

kayıp kentlerin burgusunda
yitik duyguların kurgusunda

silindi rehberlerden adın
kentlerden siluetin
farzet ki hiç yaşamadık
insanın bataklığa çevirdiği dünyada

(2004 yılında yazıldı bu şiir)

Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi
[email protected]