Elifim yavrum Kınalı kızım.
Ah yavrum ben sensiz ne yaparım
Kimseler kapımızı çalmaz oldu
Elifim ağan oldun kanlı gözlerimde
Yavrum! yavrum kınalı kuzum.
Daha dün idin cocuk bugünmi büyüdin
papucun yanımda yavrum!
Kimseler kapımı acmıyor
Kapıyı sen ac gurbanım sana yavrum

Ah yavrum kadersiz kızım.
Erken estin vuslata.
Lanet olsun beşeriyete
On milyona cana kıydırdın.
Erken estin kınalı kızım

Bu ana yüreği dayanırmı buna
Ah kadersiz kızım
Nasıl geçırdi o kınalı elllerin,
Yağlı imliği boynuna
Ben sana çeyiz bırakamadım.

Bir gelecek kuramadım.
Sana en büyük kötülüğü doğurmakla etttim
Ben sana bir şey veremedim
Ama sen elifim bana koca bir mezar taşı,
Ve yanında evlat acısı bıraktın.

Ağ yavrum ben sensiz naparım
Bir ana yüreği dayanırmı buna,
Kimseler hatır sormuyor elifim.
herkez insanlığım sebebim para diyor.
Bu dünyada insanlıkta para etmiyor

Ah yavrum kadersiz kızım
Sana bakamadım
On çocuklu bir anayım
Başımda ne anam var idi nede babam
Babanda gitttiğinden beri

Ağebeyinde asker
Elifim kadersiz kızım
Bana hep okuyacağım derdin
Okumalıyım derdin
Elllerin parası varsa

bizim paramızda okumak derdin
Olmadı okutmadılar kızım
Elifim yavrum
Sen giderken geride umutlarımızıda kırdın.
Ayakkkabım yırtık dedin alay edildin.

Ah kızım kınalı kızım
Oysa bir deri parçası çaputttan bahsedersin.
Şimdi seni hatırlayacak analar çocuklarına.
Elif okuyamadı sen okumalısın diyecek
Anaların yüreği sızlayacak İnsanlığın kalbi

Yani istanbul ağlayacak dünya ağlayacak
Sen giderken kızım tüm mevsimleri ağlatttın
Ve sen giderken insanlığı hatırlatttın.