N’ETTİN BE GÜLÜM

Karmaşık duyguların kesiştiği yollarda
Körelmiş arzulara geçit vermez yardın sen
Çok düşündüm yıllarca anladım en sonunda
Ferhat’a dağ deldirten O, vefasız yardın sen.

Çorak, çatlak toprakta sevdam ile yeşeren
Şu gönül ağacında tanelerce nardın sen
Öyle bir yaktın beni; teşbihte hata olmaz
Cehennem haricinde hiç sönmeyen nardın sen.

Yüce, sarp yamaçların bakir zirvelerinde
Kardelenler üstüne yağan kırçıl kardın sen
Eriyip, yittin birden; kaydın bir yıldız gibi
Üçlere, yedilere, kırklara mı kardın sen ?

Hayalimde, düşümde, dünümde, yarınımda
Ciğerdeki solukta her şeyim de vardın sen
Hepsi yalan şu gerçek bunca sevgimden sonra
Kadir kıymet bilmeyen ellere mi vardın sen?
N’ettin böyle n’ettin sen, söyle gülüm n’ettin sen ?


Recep Ümit NİŞANCI - 27.10.2007
P.K. 3 Muratlı TEKİRDAĞ
namikcemal@