tüm yolunu yitirenlerin kavşağında
anlamsız bir ilahinin tınısı yükseliyor
görmeden görmüş
bilmeden bilmiş sûretinin çıplağında
ses kemik dil yitirmiş masumiyetini

yaşamanın keskin ucundan batınca utanç
dışında durmayı öğreniyorum
kılıftan isimlerinin yalnızlığında

kalbi
çürük dişleri ile ısıran hayattır
çek gitsin
ya da sallansın aşkla
çekecek biri bulunur nasıl olsa

tüm yıldızların maviye düşer
düştükçe dilek kavgamın ortasına
tutunmaktır aslında
ruhunun saklı surlarına
dal yaprak rüzgar yitirmiş suskunluğunu

yıkılmadıkça imkânsızdır keder
yıkmadıkça sevdayı
sen de hep bir kabuldür kader

yazgıyı
çürük dişleri ile ısıran hayattır
çek gitsin
ya da sallansın aşkla
çekmiş birini görünce anlarsın nasıl olsa

ikinci elden kiralık düşlerle yaşadığın ayıp
bir ayak izini korkutacak kadar sessiz
hep kirli intiharların
hasret kokulu sözlerini sürünen ben kayıp
alev ten kül yitirmiş anlamını

duasıyla yetinilmiş sevaplarındır arsız
okunmadıkça dudaklarda
korkun hep yalnız

günahı
çürük dişleri ile ısıran hayattır
çek gitsin
ya da sallansın aşkla
çekecek birini görünce anlarsın nasıl olsa

iğdiş edip bıraktığımız sevmeler dileniyor
yokluğunun geçmek bilmediği
adaklar kesilmiş bedenimde
öperken dirilttiğin ömrümü kirpiklerine sürme
ısrar ikrâr inkâr yitirmiş sözünü

bütün tonlarında ölüm
kızıla boyanmış duvar üstünde takvim yaprağı
koparmak ne mümkün seni

aşkı
çürük dişleri ile ısıran hayattır
çek gitsin
ya da sallansın benimle