Bu dağ bana uzaktan yalnızlığı söylüyor
Üşüyor ve kuşların kaderini yaşıyorum
El yordamıyla içine girdiğim bu hayat
Şükür ince hesaplarından uzak tutuyor beni
Böylece bir ırmak kıyısında sulara bakıp
Seni kuruyorum hesapsız çocuk düşlerimde

Bir rüzgâr seni söylüyor söğüt dallarında
Hayatı şiirle dostu sevda ile anmanın vakti
Kalbim suların sevincinde kendinden emin
Düşlerimizi süslüyor kekik kokulu bir yaz
Bulutlar kayıyor üzerimizden kuşlar uçuyor
Şimdi secdeye kapan ve bu güzelliği yorumla


Ey beni gösteren ayna atını dağlarıma sür
İşte zamanın fırtınası işte kar işte mağaram
Soframa konuk ol ekmeğimi böl beni doyur
Terliyim alnımı sen kurula suyumu sen uzat
Seni gördükçe uyanır leylaklar uyanır sabah
Bana âyetler oku aşkın saatini yeniden kur

Bana bir kelime söyle ağacıma çık gözlerime bak
Gözlerin yeter yeniden doğmama bana ellerini ver
Kaçak bir yıldız olma gecemin içinde ışığını yak
Hercâî bir menekşe şimdi merhamet kesilir
Ben kardeşin şâir bana sesini ver açılsın dilim
İkimizin kalbinde akan bir ırmak olsun tarihimiz

Ey çığlığıma at koşturan süvari beni çoğalt
Sil üzerimden dünya kokularımı bana bir âh getir
Uykusuz bir gece geçirdim bana sabahı hatırlat
Beni şimdi otağında beyaz bir keder karşılasın
Saçlarından güvercinler uçur saklama ismini
Böylece sevmeyi haklı kılan bir yanı olsun hayatın

Göğsümüz rüzgâra açık içimize dünya sığabilir
Ölüm bir türküyü orta yerinden bölmenin resmidir
Nedir öyleyse bu ağrılar bu yangın bu şehir
Saçlarımız yağmurla yıkanmış taranmış rüzgârla
Atımıza binelim kardeş olalım karıncalarla
Böylece tûfanım sussun ben seni bulayım içimde

MUSTAFA ÖZÇELİK